Η άνοδος των Christian libertarians

ΠΗΓΗ:Ιστόλόγιο "Ανησυχών"

 

 

Η άνοδος των Christian libertarians

Προς μεγάλη μου ευχαρίστηση την προηγούμενη εβδομάδα (το άρθρο γράφτηκε Ιανουάριο του 2012) είδα ότι η δημόσια κατακραυγή για τα νομοσχέδια ουσιαστικής λογοκρισίας του 'Ιντερνετ (PIPA και SOPA) εμφανίστηκαν στις ενημερώσεις μου στο Facebook και το Twitter.Ακόμα περισσότερο χάρηκα καθώς η κατακραυγή προερχόταν τόσο από Δημοκρατικούς όσο και από Ρεπουμπλικανούς.

Συμφώνησα με την οργή τους.Ασχέτως του πόσο η μουσική βιομηχανία τα υποστήριξε ή και εγώ η ίδια ως συγγραφέας εκτιμώ την προσπάθεια να προστατεύονται τα πνευματικά δικαιώματα,τέτοια νομοσχέδια,τα οποία μας κάνουν όλους εν δυνάμει εγκληματίες,πήγαν πολύ πιο πέρα από τον επιθυμητό στόχο.

Οι φίλοι μου δεν είναι οι μόνοι που το αντιλαμβάνονται.Παρόλο που το Libertarian Party παραμένει μία κατ'ουσίαν ασήμαντη δύναμη στην πολιτική σκηνή,η libertarian φιλοσοφία έχει καταστεί η κινητήριος δύναμη στις ιδεολογικές ζυμώσεις μέσα στο GOP.Και η εκπληκτική άνοδος του Ron Paul ανάμεσα στους νέους -και ανάμεσα στους χριστιανούς νέους- δεικνύει ότι αυτή η libertarian κλίση δεν είναι κάτι ευκαιριακό.


Η συνάντησή μου με την libertarian φιλοσοφία ήρθε ως αποτέλεσμα του μίσους μου για τα λεγόμενα εγκλήματα μίσους (hate crimes),ή πιο σωστά για την νομοθεσία περί εγκλημάτων μίσους.Η ιδέα τού να τιμωρείς κάποιον με βάση το τι σκεφτόταν όταν διέπραττε ένα έγκλημα με έσπρωξε στα άκρα -πολιτικά.Όλο αυτό,μαζί με την ήδη σταθερή μου δυσπιστία προς τους εθισμένους στην εξουσία πολιτικούς,για την συνήθως μη αποτελεσματική πολιτική παροχών του Δημοκρατικού Κόμματος και την πολλάκις απογοητευτική έλλειψη οικογενειακών αξιών του Ρεπουμπλικανικού.

Για αρκετό καιρό,μάλλον βρισκόμουν στις τάξεις των διαβόητων μετριοπαθών,μέχρις ότου ανεκάλυψα τον Libertarianism (φιλοσοφία της ελευθερίας) εδώ και μία δεκαετία.Βρήκα μια λέξη έτσι που να περιέχει,να περιγράφει τις πολιτικές μου απόψεις,παρόλαυτα είναι αμφιλεγόμενη.

Πλέον έχω συνηθίσει να ακούω από φίλους και εχθρούς 'εκατέρωθεν του διαδρόμου' (δεξιούς και αριστερούς) να μου λένε ότι είμαι υπερβολική,τρελή,αφελής ή μη επαρκώς πληροφορημένη για τις φιλελεύθερές μου απόψεις.Ακόμα χειρότερα πάει το πράγμα όταν οι αδελφοί και οι αδελφές μου εν Χριστώ το πηγαίνουν ένα βήμα παραπέρα:μα πώς γίνεται να λες ότι είσαι χριστιανή και να κλίνεις προς τον φιλελευθερισμό (libertarianism);


Oι Δημοκρατικοί ερωτούν πώς οι Libertarians μπορούν να αγνοούν τους φτωχούς και τους καταπιεσμένους.Πώς μπορεί να τους αφήνουν στο έλεος εγωκεντρικών ατόμων και άπληστων εταιρειών.Αναρωτιούνται πώς χριστιανοί μπορούν να ισχυρίζονται ότι αγαπούν και ακολουθούν τον Ιησού Χριστό και την ίδια στιγμή να μη ψηφίζουν τους ανθρώπους εκείνους που θα πρότειναν μέτρα για να μας αναγκάσουν ώστε να κάνουμε αυτά που είπε ο Χριστός -να δώσουμε στους φτωχούς και να παλέψουμε για να υπάρχει δικαιοσύνη για όλους.

Οι Ρεπουμπλικανοί ρωτάνε πώς οι Libertarians μπορούν να αγνοούν τις 'παραδοσιακές' οικογενειακές αξίες.Αναρωτιούνται πώς μπορούν να ισχυρίζονται ότι αγαπούν και ακολουθούν τον Ιησού Χριστό και να μη ψηφίζουν τους ανθρώπους εκείνους που θα πρότειναν μέτρα που θα επέβαλλαν στους ανθρώπους να ακολουθούν τις επιταγές της Αγίας Γραφής,να θεωρούν την ομοφυλοφιλία αμαρτία ή ας πούμε να κρατούν την πορνεία και την χρήση ναρκωτικών παράνομη.


Το να είσαι κοινωνικά liberal και οικονομικά conservative δεν λέει και πολλά σε πολλούς χριστιανούς.Για τους χριστιανούς Δημοκρατικούς και Ρεπουμπλικανούς,οι Libertarian απόψεις μοιάζει να έρχονται σε πλήρη αντίθεση με αυτό που θεωρούν αυτοί ως την επίδραση που πρέπει να έχει η πίστη στην πολιτική.Αλλά όπως θα βλέπετε από το news feed σας στο Facebook αυτό σε πολλούς έχει αρχίσει να αλλάζει.



Για ποιον λόγο πολλοί χριστιανοί προσελκύονται τώρα στον φιλελευθερισμό (libertarianism);

Ο Θεός περιμένει πολλά από τους δικούς του --ειδικά από εκείνους που τους έχει δοθεί ελευθερία και πλούτος που όμοιά του δεν έχει ξαναδεί ο κόσμος.Πολύ μακρυά από το να θέλουν να βλέπουν ανθρώπους που υποφέρουν να αφήνονται στην τύχη τους,πολλοί libertarians πιστεύουν τόσο βαθειά σ' αυτό το κάλεσμα για την αναζήτηση της δικαιοσύνης και του ελέους και στο αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν που είναι εξαιρετικά απρόθυμοι να αφήσουν ένα υπερτροφικό,μη αποτελεσματικό και απόμακρο κράτος να μπαίνει στον δρόμο τους για την πραγματοποίηση αυτής της εντολής του Χριστού.


Αντίθετα προς ό,τι είναι διαδεδομένο,το να είσαι libertarian δεν σημαίνει ότι θέλεις οι φτωχοί άνθρωποι να πεθάνουν από την πείνα.Δεν σημαίνει ότι θέλεις οι εταιρείες να εκμεταλλεύονται και να κακομεταχειρίζονται το προσωπικό τους.Δεν σημαίνει να θέλεις να ισοπεδωθούν όλα τα βουνά και να γίνουν καλλιεργήσιμη γη.Δεν σημαίνει ότι θέλεις να κυκλοφορούν περισσότερα όπλα.Δεν σημαίνει να θέλεις να εξαναγκάσεις τις εκκλησίες να παντρεύουν άτομα του ιδίου φύλου.Δεν σημαίνει ότι θέλουμε μια ελευθεριάζουσα μορφή της οικογένειας ή να γενικευτεί περισσότερο η χρήση της κάνναβης.

Πολλοί Libertarians θα πουν ότι είναι δύσκολο να αγαπάς τους ομοφυλόφιλους πλησίον σου την ίδια ώρα που τα βάζουμε με αποτροπιασμό με την επιθυμία τους να παντρεύονται.Θα λέγανε ότι είναι δύσκολο να αγαπάμε τους φτωχούς συνανθρώπους μας απλώς και μόνο εάν τους αφήνουμε στην φροντίδα των δημοσίων υπηρεσιών πρόνοιας, είναι δύσκολο να είσαι δίκαιος όταν λέμε πως μόνο οι πιο δυνατοί --το κράτος-- μπορούν να προστατέψουν τους εαυτούς τους.Αναρωτιούνται πώς μπορείς να είσαι ελεήμων όταν τιμωρείς σκέψεις,πώς μπορείς να δίνεις γενναιόδωρα και με χαρά όταν αυτό που δίνεις έχει αφαιρεθεί από μισθούς;

Ίσως η μεγαλύτερη ντροπή γι' αυτό το έθνος υπό τον Θεό να είναι ότι το κράτος καλείται να βοηθήσει αυτούς που θα έπρεπε να βοηθήσει η Εκκλησία,να κάνει αυτό το οποίο η Εκκλησία καλείται να κάνει ως εκ της φύσεώς της (ο Χριστός ίδρυσε την Εκκλησία από αγάπη για τους ανθρώπους).Η Εκκλησία απέτυχε,και το κράτος μπήκε για να καλύψει το κενό.Ο λόγος ίσως που πολλοί πλέον κλίνουν προς τον φιλελευθερισμό ίσως να είναι ότι επιθυμούν η Εκκλησία να ξαναπάρει και να πάρει στα σοβαρά την αποστολή της να μεταμορφώσει τον κόσμο.Είναι ο Ιησούς Χριστός,όχι ο θείος Σαμ προς στον οποίον οι άνθρωποι πρέπει να προσβλέπουν και να ξέρουν ότι από αυτόν απορρέουν όλες οι ευλογίες,η δικαιοσύνη,η αγάπη και το έλεος.



Δεν υπάρχει χριστιανικό κόμμα

Σε τελική ανάλυση το θέμα είναι πως το να ακολουθούμε τον Ιησού Χριστό είναι κάτι το οποίο υποτίθεται ότι είναι κάτι το οποίο το πράττουμε,δεν το ψηφίζουμε.Ειδικά από την στιγμή που καμμία πολιτική φιλοσοφία ή κόμμα δεν θα ταιριάζει ποτέ απόλυτα με την Αγία Γραφή.Ούτε θα έπρεπε να είναι έτσι --σε μια ελεύθερη κοινωνία.Οι πολιτικές μας προτιμήσεις έχουν να κάνουν τόσο πολύ και με την προσωπικότητά του καθενός μας, με τις εμπειρίες μας, με την οικογένεια όπου μεγαλώσαμε και άλλα πολλά, όσο έχουν να κάνουν και με την πίστη μας.Ας είμαστε ειλικρινείς.

Ας είστε χαρούμενοι για τους χριστιανούς σας φίλους σε όλο το πολιτικό φάσμα.Μας κρατάει όλους σε εγρήγορση να σκεφτόμαστε, μας κάνει οξυδερκείς.Εάν όλοι είμαστε ανοιχτοί να ακούμε ο ένας τον άλλον, ανοιχτοί στο να ψάχνουμε τις καλύτερες λύσεις και καταλαβαίνουμε πως ο Θεός μάς έδωσε αυτές τις διαφορετικές πολιτικές οπτικές,τότε ίσως --με κάποιον τρόπο-- μπορεί να λειτουργήσουν προς το καλύτερο και όλες μαζί.Με κάποιον παράξενο τότε, αγιοπνευματικό τρόπο, πέρα και πάνω από τα στενά πολιτικά πλαίσια, μπορεί να έχουμε γίνει οι άνθρωποι που καλούμαστε από τον Ιησού να είμαστε.

by Caryn Rivadeneira 27/01/2012
relevantmagazine.com